Nauka fruwania

Mogę być z siebie dumna. Po raz pierwszy w życiu zrobiłam OTB (+10 pkt. do cyklozy) ;)
A było tak. Piątek 1 lipca, godzina plus minus 21.40, jadę sobie ulicą Dobrą. Jest już ciemno, siąpi deszcz. Nagle czuję, że zawadzam o coś rowerem, czy może kapotą przeciwdeszczową, nie wiem... zdążam jeszcze kątem oka dostrzec, że jest to bagażnik rowerowy zamontowany na kufrze zaparkowanego na chodniku samochodu. I bęc! - ląduję "na śledzia" na jezdni, wykonawszy uprzednio widowiskowy lot ponad kierownicą (over the bar = OTB). Najwidoczniej właścicielowi feralnego auta bardzo zależało na tym, bym nauczyła się fruwać... Ale nic z tego. Klapnęłam na mokrej jezdni i wbiłam się w asfalt twarzą, a dokładnie brodą i nie stanowiącym części twarzy daszkiem od kasku. Całe zdarzenie widział mężczyzna stojący obok, kto wie, czy nie był on przypadkiem właścicielem tego auta, bo gdy wróciłam w miejsce zdarzenia po odprowadzeniu roweru do domu, samochodu już nie było.
Mniejsza z tym. Facet podał mi chusteczkę, którą wytarłam zakrwawioną brodę, następnie odprowadziłam rower i pobiegłam do szpitala na ostry dyżur. Prześwietlono mi rękę, lewe kolano i głowę, a potem wypisano kwity, że mam podejrzenie złamania kości łódeczkowatej. Zapakowali mi rękę w opatrunek, na szczęście nie gips, i wypuścili na wolność.
Dziś, po czterech dniach po wypadku, ręka ma się całkiem nieźle. Jestem tylko poharatana i mam potężnego siniaka na kolanie.
A teraz będzie apel, a właściwie dwa. Jeden (1) do właścicieli aut, drugi (2) do rowerzystów.
1. Jeśli macie coś na kufrze samochodu, zdemontujcie to, gdy tenże stoi na parkingu, bądź oznaczcie wystające elementy czerwoną szmatą.
2. Nie jeźdźcie zbyt blisko prawej krawędzi jezdni, zawsze można trafić na jakąś niespodziankę typu właśnie jakieś wystające żelastwo albo otwierające się z nagła drzwi samochodu stojącego na parkingu.
Szerokości!