Czerwiec, 2017
| Dystans całkowity: | 283.00 km (w terenie 0.00 km; 0.00%) |
| Czas w ruchu: | b.d. |
| Średnia prędkość: | b.d. |
| Liczba aktywności: | 3 |
| Średnio na aktywność: | 94.33 km |
| Więcej statystyk | |
X Zlot Rowerów Poziomych w Wildze -- dzień 2
-
DST
103.00km
-
Sprzęt duży biały
-
Aktywność Jazda na rowerze
Drugiego dnia zlotu wybraliśmy się do Muzeum Kościuszki w Maciejowicach, a następnie do Żelechowa, gdzie przez pewien czas mieszkał dykator powstania styczniowego Romuald Traugutt. Był to więc dzień historyczny. W Żelechowie byłam już kiedyś przy okazji koncertu, w którym śpiewałam w miejscowym kościele parafialnym. Powrót był przez wieś Mierżączka, z której z kolei pochodził mój dziadek. Więc te fakty też można by zaliczyć do dnia historycznego ;-)
Przed Mierżączką zaczęło padać, na szczęście ulewa nas tylko "drasnęła", bo chmury ledwie zahaczyły o naszą trasę. Pogoda znów okazała się łaskawa.
X Zlot Rowerów Poziomych w Wildze -- dzień 1
-
DST
140.00km
-
Sprzęt duży biały
-
Aktywność Jazda na rowerze
Pierwszy Dzień X Zlotu Rowerów Poziomych w Wildze. Na ten dzień była w planie wycieczka do Muzeum Nietypowych Rowerów i Muzeum Pijaństwa w Gołębiu koło Puław (oba pod tym samym adresem... jedno z drugim ładnie współgra :D ). Z Warszawy jest tam daleko, więc jak dotąd nie miałam okazji tam zapedałować, a zlot w Wildze był okazją doskonałą -- zawsze to o 50 km z hakiem bliżej :-)
Oba muzea prowadzi pan Józef Majewski, gawędziarz niesłychany. Opowiadał o zgromadzonych przez siebie konstrukcjach i pozwolił niektóre przetestować (niektóre, bo w zbiorach MNR są modele, na których umie jeździć tylko on sam ;-)). Wizyta w muzeum przeciągnęła się do późnej godziny, więc do bazy zlotu dotarliśmy po 23.00. Warto jeszcze dodać, że w drodze do Gołębia jedzie się kawałek nad Wisłą, jest tam przepiękna, malownicza droga rowerowa -- chodzi o odcinek ze Stężycy do Dęblina. Polecam!
W drodze jeszcze dorwała nas burza, na szczęście zdążyliśmy się schować przed nią w składzie budowlanym. Mieliśmy w ogóle ogromne szczęście do pogody. Burze nękały województwo mazowieckie (i lubelskie) na potęgę, a nas ledwie poświęciło drugiego dnia zlotu.
Aerower ;-)
-
DST
40.00km
-
Sprzęt mały czerwony
-
Aktywność Jazda na rowerze
Miniony tydzień spędziłam w Krakowie, dokąd się udałam głównie w celu wzięcia udziału w koncercie mojego ukochanego zespołu z czasów licealnych, czyli Aerosmith. To już mój drugi ich koncert, pierwszy widziałam w 2014 r. w Łodzi. Ale tym razem udało się połączyć moje dwie miłości - licealną i obecną - i pojechać na koncert Aerosmith na poziomce :-) Przy okazji wybrażałam sobie, jak by to było tak się przypadkowo natknąć na Stevena Tylera, który na mój widok wypaliłby: -- Ej, zajebisty rower! Daj się przejechać! -- i potem obserwować jego poczynania na moim małym czerwonym rumaku :-D
No ale pomarzyć dobra rzecz. Może kiedyś narysuję tę scenkę ;-)
Przejdźmy zatem do meritum. Niniejszy wpis obejmuje dwa dni pedałowania po Krakowie, toteż dystans, jaki wpisałam, to dystans zbiorczy z 2 i 3 czerwca. 2 czerwca był koncert, więc wystartowałam z Podgórza, przejechałam na drugą stronę Wisły i potem ul. Podgórską dojechałam do ronda Grzegórzeckiego, następnie w prawo w Al. Pokoju i dłuuuga jazda prosto do skrzyżowania z Lema, przy której to ulicy mieści się obiekt sportowo-widowiskowy Tauron Arena. Zaparkowałam rowerek i poszłam szukać swojego miejsca. Obiekt jest ogrooomny! Ten w Łodzi sporo mniejszy, więc i atmosfera tam była taka ciut mniej "hangarowa". Miałam miejsce na trybunach, wysoko i daleko od sceny, więc za wiele nie widziałam, do tego kolumny zasłaniały mi pół telebimu, porażka... Niemniej koncert był przepiękny i bardzo liczę na to, że nieostatni w moim życiu. Ech, że też nie kupiłam biletu na Golden Circle Early Entrance, co prawda mój budżet by mi zasalutował środkowym palcem, ale co tam, jak będzie jakiś następny raz, to nie ma to tamto! :-D
Powrót stamtąd był dość kiepski, bo po pierwsze wysypujący się z Tauron Areny ludzie szli tyralierą po drodze dla rowerów i jazda nią była mocno utrudniona, można było sobie palec złamać, cisnąc dzyndzel od dzwonka. A po drugie... za cholerę nie umiałam odtworzyć w drugą stronę pokonanej w drodze na koncert trasy i zabłądziłam, ze trzy razy poszła w ruch apka JakDojadę.
Kolejnego dnia, czyli w sobotę 3 czerwca, postanowiłam pojechać na Kopiec Kościuszki. Oczywiście na sam kopiec nie wjeżdża się rowerem ;-) ale pod kopiec trzeba się wspiąć na długi, stromy podjazd i dałam radę, zaprawiona w bojach po tych wszystkich roztoczańsko-kaszubskich górach :-D Swoją drogą, zupełnie inaczej wyobrażałam sobie Kopiec Kościuszki, nim go zobaczyłam. Myślałam, że to jest wielgachna, rozległa góra, na którą można sobie wejść tak po prostu. A tymczasem jest to takie stożkowate "coś", na które wstęp jest płatny.
Pozwiedzałam sobie muzeum, popatrzyłam na Kraków z góry, a potem trzeba było zjechać tą samą trasą, którą wjechałam - cóż to była za jazda! Dłuuugi, wijący się zjazd, trzeba było uważać na zakrętach, bo zza nich mógł się wyłonić jakiś samochód.
Potem pojechałam na skrzyżowanie Dietla i Stradomskiej, gdzie spotkałam się z kumplem i poszliśmy najpierw do chinola na obiad, a potem na lody na Starowiślną (Starowiślna bodajże 82, najlepsze lody świata na równi z tymi w Józefowie, polecam!!!), a wreszcie na rynek, gdzie odbywał się festiwal Zaczarowanej Piosenki pod auspicjami Fundacji Anny Dymnej "Mimo Wszystko". Stamtąd wróciłam sobie rowerkiem do domu kumpla, u którego stacjonowałam - wieczorna jazda po Krakowie była super!
Bardzo lubię Kraków i mam nadzieję kiedyś tu zamieszkać, tylko mogłoby się coś ruszyć w kwestii infrastruktury rowerowej, bo z nią jest cienko...
